ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

• Ημερομηνία: 14/12/2014
• Website: tralala.gr

•  

  Μια κατηφόρα, που γυρνούσαμε απογοητευμένοι, που Ο Μορμόλης της Καλογεροπούλου, δεν έπαιξε λόγω βροχής, σε ένα βουνό κοντά – ίσως στην Ηλιούπολη κάπου..
  Ο Δρακουμέλ βγήκε ξαφνικά σε μια σκοτεινή αίθουσα και εγώ φοβήθηκα και έβαλα τα κλάματα..
  Η Αλίκη Βουγιουκλάκη δεν παίζει όπως στις ταινίες τα σαββατόβραδα και δεν έχει τόσα μαλλιά – Η Κυρία δε με μέλλει, 1992.
  Μαυροντυμένες γυναίκες βρίζουν τον Οδυσσέα στην Επίδαυρο, « Γιατί μαμά, τον πολυμήχανο ;» .Τρωάδες μάλλον..
  Βλαχοπούλου, Ρίζος, Μουστάκας ! Για την Ελλάδα ρε γαμώτο στο Ακροπόλ – τότε έπαιζε επιθεωρήσεις.. Η παράσταση τελειώνει και ο μπαμπάς μου, που με πήγαινε και με άφηνε στα Θέατρα, γιατί είχε αποειδεί ο άνθρωπος με ξεχνάει και μένω ολομόναχος για πρώτη φορά σε ένα θέατρο.
  Ο Νίκος, ο Μίλτος και ο Ορέστης… Κάνουμε σκετσάκια κάπως κωμικά και τα ανεβάζουμε στο σχολείο..
  Με την ξαδέρφη μου, την Άντυ τραγουδάμε Χατζιδάκι και Ξαρχάκο – αυλαία οι κουρτίνες του σπιτιού μας..
  Ένα μαύρο σαρίκι, που φοράω στο κεφάλι μου και καμαρώνω, γιατί μοιάζω στον παππού μου και στον Κατράκη, που μου αρέσει και απαγγέλω στη γιορτή του σχολείου : « Ίντα με λένε Κρήτη, όλη τη γη την θάμπωνα με τον πολιτισμό μου, καινούργια πάλι αν θέλετε τ’ Αρκάδι θυμηθείτε, θεριά είναι τα κοπέλια μου, ποτάμι χύσαν το αίμα. Έ Δημοτικού, νομίζω.
  Σεπτέμβρης 1999. Με τη συμμαθήτρια μου Λουκία (Μιχαλοπούλου) προετοιμαζόμαστε για τη Δραματική, πάνω στην πιο δραματική.. στιγμή χτυπάει ο εγκέλαδος...

   

• Πηγή