Ο Μάνος Καρατζογιάννης δίνει το φιλί του Ιούδα

• Ημερομηνία: 01/10/2013
• Website: www.texnospito.gr
• Δημοσιογράφος: Γιώτα Δημητριάδη

•  

  Αν και νέος σε ηλικία έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στον καλλιτεχνικό χώρο. Σε λίγες μέρες, θα δώσει πάλι "Το φιλί του Ιούδα" ως Οσκαρ Ουάλιντ στο "Αγγέλων Βήμα", αλλά δεν σταματά εκεί. Ο Μάνος Καρατζογιάννης, συνεχώς σε καλλιτεχνική εγρήγορση κάνει πρόβες και για μια ακόμη παραγωγή στον ίδιο χώρο. Για τα σχέδια του, τα όνειρα του και όχι μόνο μίλησε στο texnospito.gr

  -Για δεύτερη χρονιά θα σε δούμε στο "Φιλί του Ιούδα" στο ρόλο του Όσκαρ Ουάιλντ. Πες μας λίγα λόγια γι΄αυτή την παράσταση...
  O David Hare, γνωστός στο ευρύ κοινό απο τα σενάρια του για τις ταινίες: "Οι ώρες" και 'Τα σφραγισμένα χείλη" εστιάζει στο συγκεκριμένο έργο κυρίως στη ψυχοσύνθεση του μεγάλου δραματουργού. Γι' αυτό και επιλέγει χρονικά την περίοδο του μεγάλου κινδύνου του Ουάιλντ: δηλαδή τη νύχτα, που συλλαμβάνεται στο Λονδίνο για "προσβολή της δημοσίας αιδούς κατ' εξακολούθηση" (5 Απριλίου 1895) και 2 χρόνια μετά, όταν αποφυλακίζεται και επιστρέφει στον Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας, παρά την προειδοποίηση των φίλων και της συζύγου του. Αντιλαμβανόμαστε πως αντιδρά και πως σκέπτεται ο Ουάιλντ τη στιγμή του απόλυτου κινδύνου. Είναι ένα έργο γεμάτο χιουμορ και συγκίνηση, πολύ πιστό στο πνεύμα του σπουδαίου συγγραφεά αλλά και στα ιστορικά γεγονότα της ζωής του. Στην Ελλάδα το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά, ενώ πέρυσι παίχτηκε στο West End με ιδιαίτερη επιτυχία με τον Rubert Everett στο ρόλο του Όσκαρ.

  -Πως προσέγγισες έναν τέτοιο χαρακτήρα, ενός συγγραφέα- μύθου; Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο;
  Ο σύνθετος ψυχισμός του, ο τρόπος που αντιδρά στα πράγματα, η ιδιοφυία του και η διαφορά ηλικίας από την πρώτη πράξη στη δεύτερη είναι πράγματα που με απασχόλησαν στη διάρκεια των δοκιμών. Έπειτα, δεν παύει να είναι ένα ιστορικό πρόσωπο- υπήρξε, αλλά και ένα πρόσωπο της Τέχνης, επομένως υπάρχει, με διαφορετικό τρόπο στη σκέψη και στη συνείδηση όλων μας. Πως μπορεί δηλαδή το συγκεκριμένο πρόσωπο να φέρει τα στοιχεία της προσωπικότητας του Ουάιλντ, αλλά ταυτόχρονα να είναι κοντά στη φαντασία μας και στην αίσθηση που έχουμε γι΄ αυτό. Με βοήθησε αρκετά η εξαιρετική βιογραφία του Richard Ellmann για τον Όσκαρ Ουάιλντ, που κυκολοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

  -Θα σε δούμε και στην παράσταση «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα» κάτι τελείως διαφορετικό από την παράσταση για την οποιά μιλήσαμε πριν;
  Ναι, δεν μπορώ να σου πω πολλά ακόμα γι΄ αυτό το έργο, γιατί μόλις ξεκινήσαν οι πρόβες. Πρόκειται για ένα πολυβραβευμένο έργο του Simon Stivens, βασισμένο στο ομώνυμο μπεστ-σέλλερ του Μark Haddon σε σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά, με τον οποίο έχουμε ξανασυνεργαστεί και παλιότερα. Είναι ένα έργο που αναζητά την αλήθεια μέσα από τα μάτια του Κρίστοφερ, ενός αυτιστικού αγοριού - μαθηματικής ιδιοφυίας. Ένας ύμνος στη διαφορετικότητα. Άλλωστε, όλο το ρεπερτόριο του Αγγέλων Βήμα φέτος έχει ως θεματική ενότητα τη διαφορετικότητα και τις αιρετικές φωνές.

  -Οταν καταπιάνεσαι μ΄ έναν ρόλο, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις;
  Προσπαθώ να καταλάβω, όπως λέει και ο εθνικός μας ποιητής: "πρώτα να συλλάβει ο νους κι ύστερα η καρδιά να πραγματώσει ότι ο νους συνέλαβε". Διαβάζω πολλές φορές το έργο σαν αναγνώστης με απόσταση και έπειτα αντλώ υλικό από όπου μπορώ: internet, βιώματα, τραύματα, φαντασία , ακόμα και από άλλες μορφές τέχνης.

  -Ποιά είναι η μεγαλύτερη "θυσία" που έχεις κάνει για την δουλειά σου;
  Δεν θα το έλεγα θυσία, αλλά ο χρόνος. Όλοι όσοι προσπαθούμε να καταθέσουμε κάτι στη δουλειά μας, ανεξαρτήτως τέχνης αφιερώνουμε χρόνο, συχνά περισσότερο απ' αυτό που αρχικά είχαμε υπολογίσει.

  -Ας υποθέσουμε, ότι μπορούσες να ζήσεις σ' οποιδήποτε χώρα του κόσμου και να συνεργαζόσουν είτε στο θέατρο, είτε στον κινηματογράφου με όποιον διεθνούς φήμης καλλιτέχνη επιθυμούσες. Ποιον θα διάλεγες;
  Θέλω όταν μου το επιτρέψουν οι συνθήκες να ταξιδέψω στην Αγγλία, όπου ζουν τρεις πολύ αγαπημένοι μου άνθρωποι: η αδελφή μου και οι φίλοι μου : ο Νίκος και η Κατερίνα και να ξεκινήσω ένα νέο κύκλο σπουδών πάνω στο θέατρο.

  -Ο Οσκαρ Ουάλιντ έλεγε: "Ο έρωτας φοβάται την αμφιβολία, και όμως μεγαλώνει από την αμφιβολία και πεθαίνει συνήθως μέσα στη βεβαιότητα." Συμφωνείς; Εχεις βιώσει κάτι τέτοιο;
  "Το πιο χυδαίο λάθος είναι να πιστέψει κανείς ότι ο έρωτας είναι αυταπάτη. Ο κόσμος της καθημερινότητας μοιάζει σα σαβανωμένος. Τα στοιχεία του αμυδρά τα διακρίνουμε πίσω απ' αυτό το σάβανο. Μόνο όταν ερωτευόμαστε μπορούμε να δούμε τον κόσμο, όπως είναι πραγματικά. Η αλήθεια του άλλου μας γίνεται ορατή μόνο μέσα από τον έρωτα. Ο έρωτας δεν είναι αυταπάτη, η ζωή είναι" (από το Φιλί του Ιούδα). Όλα πλουτίζουν μέσα από την αμφιβολία: ο έρωτας, η τέχνη, η φιλία. Οτιδήποτε αντιμετωπίζεται ως δεδομένο, πιστεύω, χάνεται. Έχω βιώσει αυτό το συναίσθημα κι εύχομαι να το βιώσω ξανά σύντομα.

• Πηγή