2003 ΤΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΟ ΡΟΛΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - PHILIPRIDLEY

Κατηγορία: Ετερότητα

Μετάφραση: Μιχάλης Γκίνος, Σπύρος Παπαθωμόπουλος.
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Γκίνος.
Σκηνικά - Κουστούμια: Δημήτρης Αντωνίτσης.
Μουσική: Νίκος Βίττης.
Φωτισμοί: Διονύσης Ευθυμιόπουλος.
Παίζουν: Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Μιχάλης Γκλινος, Μάνος Καρατζογιάννης, Άννα Κοζαδίνου, Χρίστος Σολωμός.

Θέατρο Χυτήριο, από τις 11 Νοεμβρίου ως τα τέλη Ιανουαρίου. Πανελλήνια πρώτη.

Μνήμες

Τον χειμώνα του 2003 πήγα στο θέατρο του Γιώργου Αρμένη. Παιζόταν η “Κασέτα” της Λούλας Αναγνωστάκη. Εκεί πρωτοείδα τον Μάνο. Με εντυπωσίασε αυτός ο πρωτόβγαλτος ηθοποιός, με το ταλέντο του, με τη λάμψη του, με τη σκηνική του παρουσία. Λίγους μήνες μετά, αποφάσισα να σκηνοθετήσω το έργο του Philip Ridley “Το πιο γρήγορο ρολόι του κόσμου”. Άρχισε η αναζήτηση των ηθοποιών και κυρίως του νεαρού πρωταγωνιστή. Δύσκολος ρόλος που απαιτούσε ιδιαίτερη εμφάνιση και μεγάλη υποκριτική ικανότητα. Ήμουν και νέος σκηνοθέτης και δεν έπρεπε να κάνω λάθος επιλογή. Οι συντελεστές της παράστασης έκλειναν ο ένας μετά τον άλλον και εγώ ακόμα δεν είχα καταλήξει σε αυτόν τον ρόλο. Έλεγα όμως ότι ψάχνω έναν ηθοποιό σαν τον νεαρό που είχα δει στην “Κασέτα” και δεν θυμόμουν καν το όνομα του. Αποφάσισα να κάνω ακρόαση. Είναι αλήθεια ότι πέρασαν εξαιρετικοί ηθοποιοί από το θέατρο, αλλά εγώ ακόμα δεν είχα βρει τον σωστό. Και ξαφνικά βλέπω τον Μάνο. Του έδωσα να δοκιμάσει μια σκηνή με τη Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, για να δω αν ταιριάζουν. Ναι, αυτό ήταν. Βρήκα ακριβώς αυτό που έψαχνα. Όλος ο θίασος ενθουσιασμένος με τον Μάνο και με την επιλογή μου. Υπογράψαμε συμβόλαιο την ίδια κιόλας μέρα. Την επομένη αρχίσαμε πρόβες. Ο Μάνος πάντα στην ώρα του, διαβασμένος, δημιουργικός, έξυπνος, πολύτιμος. Πολλές φορές ερχόταν και στο σπίτι μου για πρόβα. Ακούραστος. Εργατικός. Με αγάπη για το θέατρο, με γνώσεις, με καλλιέργεια, με παιδεία και με μεγάλο σεβασμό για τους συναδέλφους του. Νοιάστηκε για την παράσταση σε όλα τα επίπεδα, την αγάπησε, την υποστήριξε, έτρεξε, βοήθησε. Τον παρακολουθώ όλα αυτά τα χρόνια να μεγαλώνει και να ωριμάζει μέσα στο θέατρο και μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει που δεν έχασε τον ενθουσιασμό του, που δεν έχασε το ήθος του, που δεν έγινε “εύκολος”. Τον βλέπω να εξελίσσεται, να κατακτά τον χώρο του με την αξία του, με τη δουλειά του, με τον χαρακτήρα του και χαίρομαι που τον επέλεξα τότε. Χαίρομαι που δούλεψα μαζί του. Τον αγαπάω και τον σέβομαι.

Μιχάλης Γκίνος